Picton en Motueka

Zaterdag 9 februari
Vroeg opgestaan omdat ik de ferry van 8.25 naar het Zuidereiland moest hebben. De overtocht zat gelukkig bij de autohuur inbegrepen, hoefde dus alleen een voucher af te geven en de boot op. Dacht dat ik als passagier nog extra moest betalen, niet dus! Het weer was weer goed, de baai van Wellington was mooi, goed afscheid van het Noordereiland dus. Op zee waaide het hard, alle buitendeks werden afgesloten. Bij aankomst bij het Zuidereiland gingen die weer open, maar je vaart dan nog een uur door de Marlborough Sounds, een schitterend gebied met heuvels, baaien en inhammen. Om 11.30 in Picton aangekomen en voor 2 nachten een hostel geboekt net buiten Picton, met uitzicht op een baai. Zag dat ik om 13.30 nog mee kon met de 'mailboot', een postboot die door de afgelegen delen van de Marlborough Sounds vaart om daar post te bezorgen. Was erg leuk, mensen die op hun aanlegsteiger hun postzak meegeven en hun postzak met post ook weer krijgen. Ook maakten we een stop bij Ship Cove en mochten een kwartier aan wal. Er staat daar een gedenkteken voor Captain Cook die daar in de 18e eeuw meerdere keren aan wal is gegaan. Om 17.30 terug, was een erg leuke tocht. Meteen een tocht geboekt voor zondag. Daarna naar het hostel gegaan even gekletst in de lounge en gaan slapen.

Zondag 10 februari
Tussen 8 en 8.30 moest ik bij de boot zijn voor een wandeltocht van de laatste 20 km van de Queen Charlotte Track, een meerdaagse tocht van in totaal 71 km. Maar 1 dag vond ik genoeg. Lunch gemaakt en richting boot gegaan. Het regende pijpestelen. Tja, wat doe je dan? Heel de dag in het hostel of Picton rondhangen, daar had ik geen zin in, dus maar op de boot gestapt. Afgezet in Torea Bay, ik was de enige. In de stromende regen meer dan een uur naar boven gelopen, was echt pittig. Maar het weer werd beter. Al kwam ik er wel achter dat mijn rugzakje niet waterdicht was en het 1 en ander nat was geworden (oa mijn telefoon, die het nu niet meer doet, had gelukkig een reserve meegenomen). Als je dan eenmaal boven bent, loopt de rest makkelijk naar beneden en het weer werd beter, dus weer enkele fantastische uitzichten over baaien gezien. Uiteindelijk kwam ik om 14.00 op de eindbestemming aan, 4,5 uur gewandeld. Volgens de lijst de tijd van een 'fit tramper' en normaal loop je er minimaal 6 uur op. Kan dan toch weer trots op mezelf zijn, zo'n loper ben ik normaal gesproken niet, maar als het lekker gaat... Bij de steiger nog gekletst met enkele collega-trampers totdat de boot kwam. Complimenten ook van de schipper: Well done, mate! Boodschappen gedaan en terug naar het hostel, eten gemaakt, kleren te drogen gehangen en gaan slapen.

Maandag 11 februari
Rond 9.00 aangereden na afscheid genomen te hebben van de aardige eigenaresse. Via de Queen Charlotte Drive (weer langs die mooie baaien) naar Nelson gereden, de grootste plaats in die regio. Wilde een brouwerij bezoeken, maar die was helaas op maandag dicht. Verder gereden naar Motueka waar ik 2 nachten een hostel heb geboekt en mijn basis is voor het Abel Tasman National Park. Via de aardige (alweer) eigenaresse een kajak dagtocht geboekt voor dinsdag in het Abel Tasman National Park. Het had die ochtend geregend, maar dat was pas de 3e keer in 3 maanden, dus over het weer hoefde ik me geen zorgen te maken. Het dorp in gewandeld, streekmuseum bezocht en naar het strand gegaan. Kreeg last van mijn rug (koutje misschien of naweeen van de wandeltocht) en terug naar het hostel gegaan, even plat. 's avonds gegeten en nog even het dorp in om te internetten. Morgen wordt weer een (hopelijk) mooie dag!

Nog even over de foto's: de foto's bij de berichten zijn idd niet scherp, volgens de site zou dat automatisch goedkomen. De foto's die links staan, zijn kleiner, maar wel scherp. Zo gauw ik tijd heb en een snelle computer vind, ga ik proberen meer foto's te uploaden, zijn er ondertussen al bijna 500.

Groeten,
Kiwi-Gerry